29 آذر 1398 ساعت 14 و 12 دقیقه
روان شناسی بالینی
امروزه علم روانشناسی به یکی از مهمترین ابزارها در جهت شناخت حالات رفتاری افراد تبدیل شده است ، این علم با بررسی و کنکاش در جوانب ذاتی انسان نه تنها به فرد بلکه به جوامع انسانی کمک میکند تا پیشرفت روز افزونی را در جهت درک بهتر روابط بشری و حتی جلوگیری و درمان نابهنجاریهای اخلاقی و رفتاری و آشفتگیهای رفتاری و اجتماعی داشته باشیم.
یکی از شاخههای اصلی این علم روان شناسی بالینی نام دارد که با تلفیق علم در کنار تئوری و دانستههای بالینی به درک ، پیشگیری و درمان اختلالات و پریشانیهای عملکردی انسان در حوزه روانشناختی میپردازد. هسته اصلی این علم را ارزیابیهای روانشناختی ، فرمولبندی بالینی و روان درمانی تشکیل میدهند.
تاریخچه روان شناسی بالینی
یکی از شاخههای اصلی این علم روان شناسی بالینی نام دارد که با تلفیق علم در کنار تئوری و دانستههای بالینی به درک ، پیشگیری و درمان اختلالات و پریشانیهای عملکردی انسان در حوزه روانشناختی میپردازد. هسته اصلی این علم را ارزیابیهای روانشناختی ، فرمولبندی بالینی و روان درمانی تشکیل میدهند.
تاریخچه روان شناسی بالینی
با وجود اینکه عده زیادی آغاز علم روانشناسی را از سال 1879 و توسط ویلهم وونت به عنوان پایه گذار روان شناسی تجربی میدانند اما شواهد و مستندات حاکی از آن است که توجه به مشکلات روانی انسان و تلاش برای بهبود آنها به پیش از وی نیز پیوند خورده است. از اولین افرادی که به دنبال رفع آسیبهای روحی ، اختلالات روانی و نابهنجاریها بوده اند میتوان به پاتان علی ( Patanali ) و پادماسمباوا ( Padmasambhava ) هندی ، محمد بن ذکریای رازی ( Rhazes ) ، ابن سینا ( Avicenna ) و جلال الدین محمد بلخی ( Rumi ) ایرانی اشاره کرد.